Charlotte Streck, director of Climate Focus, loopt al een tijdje mee in het internationale circus rondom de klimaatverandering en alle maatregelen die ertegen genomen worden. Ze was in Kopenhagen, waar ze teleurgesteld raakte. Ze weet alles over de handel in carboncredits, een vreselijk bureaucratische materie, met ingewikkelde regelingen, die bol staan met voor buitenstaanders ondoorgrondelijk jargon. Ook zij is enorm blij dat de landbouw nu betrokken wordt bij pogingen bij het internationale circus om klimaatverandering tegen te gaan. Ze geeft toe dat dat al veel eerder had moeten gebeuren. ‘Maar beter laat dan nooit, de complimenten voor Nederland.’
Duizenden megatonnen minder
Streck: ‘Tot dusverre zijn de meeste regelingen opgetuigd voor de energiesector. Daar kun je snel succes boeken door de uitstoot van CO2 met duizenden megatonnen terug te dringen. Dat is ook goed meetbaar. Bij landbouw is dat lastiger, en dat maakt het moeilijker om er regelingen voor in het leven te roepen. Ik roep de landbouwsector op om gebruik te maken van het feit dat sommige regelingen vaag zijn. Met een goed verhaal kun je wellicht voor subsidies in aanmerking komen die in eerste instantie niet voor jou bedoeld waren.’
Een voedseltussendoortje. Je kunt biologische broodjes kopen, hier in het World Forum Theater. Lekker: met brie, tonijn en kalkoen. Als je een slimme keuze maakt uit side-events, zoals die ene waar de FAO en het ministerie van Economische Zaken en Innovatie uitlegden hoe de vleessector duurzamer ingericht zou kunnen worden, dan krijg je een goede lunch erbij. En dan hoef je geen broodjes te kopen, die toch drie euro vijftig het stuk doen. Dat is zeven gulden en zeventig cent. ‘Worden er biologische broodjes weggegooid?, vraag ik terwijl ik er drie afreken. (Waarom zit ik ook te tikken terwijl er lekkere side-events bezig zijn?) Antwoord: ‘Er worden flink wat broodjes weggegooid, – dat hoef ik gelukkig niet te doen, ik kan het niet aanzien…’
En – heel vriendelijk – ze brengt een broodje minder in rekening. ‘Omdat ze anders toch weg gegooid worden.’
Wat hier in het klein gebeurt, gebeurt ook in het groot. Er zijn mensen in Nederland, niet veel, maar kijkt u hier eens, die uit de vuilnisbakken van de supermarkten eten. Gezond, vers genoeg en uitstekend verpakt. Ze noemen hun oogstmethode dumpster diving. Ze genieten van het feit dat de uiterste houdbaarheidsdatum in Nederland heel strikt is. Ik heb wel eens iemand in de voedingsindustrie – geen kleine jongen – horen zeggen dat de sector in zijn nopjes is met het omzetverhogende effect van de strenge UHD. Verspilling? Ja, zei hij, maar ja, daar houden we ons niet mee bezig. De supermarkten bestellen bij ons, en wat zij er mee doen, moeten zij weten.
Terug naar Don McCabe, de boerenleider uit Canada, Charlotte Streck en al die anderen die Nederland een compliment gaven, waar vooral Gerda Verburg, die initiator is van It’s Down2Earth, erg blij mee zal zijn. Ook Kofi Annan, Chairman of The Alliance for A Green Revolution in Africa, was positief tijdens zijn toespraak: ‘It is no surprise, of course, that a global conference on such a vital subject is taking place in the Netherlands. Few nations can match this country’s commitment to global values or record of supporting development. So we are in the ideal venue to address how, at a time of increasing climate change, agriculture can provide food security.’ Tegen het ANP kwam er wel een nuancering, hij zei grote zorgen te hebben over de bezuinigingen op de ontwikkelingshulp die Nederland heeft doorgevoerd.
Annan’s woorden dringen echt door. Al waren die niet alleen hoopgevend: ‘The rural poor as a whole, are the most vulnerable to the impact of climate change. Yet tragically, they are the group, of course, who have done least to cause it and have benefited little from the economic growth and prosperity it has brought. Ladies and gentlemen, that is the background to our discussions today. Without concerted action, we will see many more people forced to leave their land, increased famines, tensions and instability. The impact of failure, devastating as it will be, will go far beyond Africa. Without finding solutions to these complex and inter-related challenges, we simply will not meet our hopes for a fairer, more prosperous and peaceful world. ‘
It’s Down 2 Earth is de internationale conferentie over landbouw, voedsel zekerheid en klimaat verandering onder het motto Our world hungers for action. Een hele week in november 2010 kwamen in het World Forum Theater uit de hele wereld duizenden politici, vertegenwoordigers van het bedrijfsleven en ngo’s, wetenschappers, ambtenaren, journalisten en milieuactivisten bij elkaar om het te hebben over de mogelijkheden landbouw in te zetten in de strijd tegen de klimaatverandering. Op dit moment heet de landbouw voor dertig procent de veroorzaker te zijn van het verergerde broeikaseffect. Tegelijkertijd zullen de komende veertig jaar 2,2 miljard extra monden gevoed moeten worden. Hopelijk niet méér, want de schatting van 9 miljard mensen op aarde is afhankelijk van een betere welvaartsspreiding. Valt die tegen, dan zijn we in 2050 met nog véél meer .
Deze webblog, over mijn ontmoetingen, observaties, en nieuwe inzichten, opgedaan tijdens It’s Down 2 Earth, heb ik geschreven voor foodlog.nl .
Dit is deel vier (dag 4 en 5). Deel één, twee, drie, en het slotdeel vindt u onder de doorclicks.